طبقه بندی سنسورها

سنسور های اکتیو (Active sensors) برای کارکرد به یک منبع خارجی انرژی نیاز دارند. به عنوان مثال میکروفون‌ها، ترمیستورها (Thermistors) (مقاومت‌هایی که با افزایش دما میزان مقاومت‌شان کاهش می‌یابد) ، کشش سنج (Strain Guages) و سنسور‌های القایی و خازنی از دسته سنسورهای اکتیو می‌باشند. همچنین به اینگونه سنسورها، سنسورهای پارامتری نیز می‌گویند.(خروجی آن‌ها تابعی از یک پارامتر خاص می‌باشد).

اما سنسورهای پسیو (Passive Sensors) سیگنال خودشان را می‌سازند و نیازی به منبع انرژی خارجی نخواهند داشت. به عنوان مثال ترموکوپل ها (Thermocouples)، سنسور‌های پیزو الکتریک (Piezoelectric Sensors) و فوتو‌دیودها از شاخه سنسورهای پسیو می‌باشند.

سنسورهای تماسی نیاز دارند تا با المان تحریک‌کننده در تماس باشند. به عنوان مثال اکثر سنسورهایی که برای اندازه‌گیری دما به کار می‌روند باید کاملاً با جسمی که قرار است دمای آن را اندازه‌گیری کنند، تماس داشته باشند، اما سنسورهای اپتیکال و مغناطیسی یا سنسورهای دمایی که از اشعه فروسرخ بهره می‌برند، نیازی به تماس مستقیم با جسم مورد اندازه‌گیری‌شان نخواهند داشت.

سنسورهای مطلق و نسبی

سنسورهای مطلق مانند ترمیستور و کشش‌سنج به صورت مطلق به محرک‌ها واکنش نشان می‌دهند، اما درک سنسورهای نسبی از محرک وابسته به یک مرجع متغیر یا ثابت است. به عنوان مثال ترموکوپل اختلاف دما را اندازه‌گیری می‌کند یا اکثر فشارسنج‌ها میزان فشاری که در یک ناحیه وجود دارد را در مقایسه با فشار اتمسفر می‌سنجند.

در مقالات بعدی می‌توانید درباره سنسورهای آنالوگ و دیجیتال و تقسیم‌بندیسنسورها بر اساس نحوه تشخیص سیگنال‌بیشتر بدانید.