کن باس(CAN bus) یک شبکه ناحیه کنترلی (Controller Area Network) یک استاندارد bus وسایل نقلیه بزرگ است که اجازه می دهد تا میکروکنترلرها و دستگاه ها بدون کامپیوتر میزبان با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این سیستم یک پروتکل مبتنی بر پیام است که در ابتدا برای سیم کشی برق چندگانه در خودروها برای صرفه جویی در مصرف مس ایجاد شد، اما در بسیاری موارد دیگر نیز استفاده می شود.
تاریخچه: توسعه سیستم CAN bus در سال 1983 در Robert Bosch GmbH آغاز شد. پروتکل به طور رسمی در سال 1986 در انجمن مهندسان خودرو (SAE) در دیترویت، میشیگان منتشر شد. اولین چیپ کنترل کننده CAN که توسط اینتل و فیلیپس تولید شده است، در سال 1987 وارد بازار شد.امروزه پروتکل CAN Bus یکی از پنج پروتکل مورد استفاده در عیب یابی داخلی OBD)-II) است که در استاندارد عیب یابی وسایل نقلیه استفاده می شود.
کاربردهای سیستم CAN bus:
خودرو:خودروهای مدرن ممکن است تا 70 واحد کنترل الکترونیکی (ECU) برای زیر سیستم های مختلف داشته باشد.استاندارد CAN برای پر کردن این نیاز طراحی شده بود. یکی از مزیت های اصلی این پروتکل، اتصال بین سیستم های مختلف وسیله نقلیه می باشد که می تواند طیف گسترده ای ازایمنی، مقرون به صرفه و تسهیلات زیادی را با استفاده از نرم افزار به تنهایی اجرا کند. درحالی که استفاده از سیستم الکتریکی سنتی در خودرو علاوه بر هزینه های گزاف پیچیدگی های سیم کشی را نیز به دنبال دارد. سایر کاربردها: -پروتکل CAN bus از سال 2009 به سیستم تغییر دنده الکترونیکی Shimano DI2 برای دوچرخه های جاده استفاده شده است و همچنین توسط سیستم های Ansmann و BionX در موتور درایو مستقیم استفاده می شود. -پروتکل CAN bus نیز به عنوان پروتکل فیلدباس در محیط های اتوماسیون عمومی استفاده می شود، در درجه اول به دلیل هزینه پایین و برخی کنترل کننده ها و پردازنده های CAN استفاده می شود.
ساختار سیتم CAN bus سرعت بالا
منبع: برنیکا