اعوجاج تقویت کننده

اگر نقطه بایاس ترانزیستورها درست باشد، شکل موج خروجی باید همان شکل موج ورودی اما بزرگ‌تر (تقویت شده) باشد. اگر بایاس کافی وجود نداشته باشد و نقطه Q در نیمه پایینی خط بار قرار داشته باشد، شکل موج خروجی مانند شکل سمت راست خواهد بود که در آن نیم سیکل منفی شکل موج «قطع شده» یا برش خورده است. به همین ترتیب، اگر بایاس بیش از حد باشد و نقطه Q در نیمه بالایی خط بار قرار داشته باشد، شکل موج خروجی مانند شکل سمت چپ خواهد بود که در آن نیم سیکل مثبت شکل موج «قطع شده» یا برش خورده است.

همچنین، وقتی ولتاژ بایاس خیلی کم تنظیم شود، در طول نیم سیکل منفی، ترانزیستور به طور کامل هدایت نمی‌کند، بنابراین خروجی توسط ولتاژ تغذیه تنظیم می‌شود. وقتی بایاس خیلی زیاد باشد، نیم سیکل مثبت ترانزیستور را اشباع می‌کند و خروجی تقریبا به صفر می‌رسد.

حتی با تنظیم صحیح سطح ولتاژ بایاس، بازهم ممکن است به دلیل تقویت شدن سیگنال ورودی بزرگ توسط بهره مدار، شکل موج خروجی اعوجاج پیدا کند. سیگنال ولتاژ خروجی در هر دو قسمت مثبت و منفی شکل موج، برش می‌خورد و دیگر به موج سینوسی شباهت ندارد، حتی اگر بایاس درست باشد. به این نوع اعوجاج دامنه، برش گفته می‌شود و نتیجه «اوردرایو (بیش رانش)» ورودی تقویت کننده است.

هنگامی که دامنه ورودی بیش از حد بزرگ شود، برش قابل ملاحظه می‌شود و سیگنال شکل موج خروجی را مجبور می‌کند تا از ریل‌های ولتاژ تغذیه فراتر رود و حداکثر (نیمه +ve) و حداقل (نیمه -ve) سیگنال شکل موج خروجی مسطح یا «بریده» شود. برای جلوگیری از این، حداکثر مقدار سیگنال ورودی را باید به سطحی محدود کنیم که مانع از این اثر برش شود.