مقدمه
دوستان همراه حتما پیگیر سری مقالات رادیوآماتوری که با زحمات یکی‌از دوستان علاقه‌مند تهیه می‌شود هستند. این سری نوشته‌ها مرا به یاد مقاله‌های در ویژه‌نامه مجله علم الکترونیک سال ۱۳۶۵ انداخت و حس اشتراک من را واداشت تا این مقاله را عینا برای مطالعه همراهان بیاورم. ضمن این تذکر که اولا این نوشته ترجمه خانم شنگرف فام است و ثانیا هدف بنده فقط مطالعه علمی و فنی این مقاله است نه موارد مطرح‌شده دیگر در نوشته.
در طول یک دهه یا شاید کمی بیشتر رادیوآماتورها گرفتار ضربان‌های امواج تداخلی مرموزی هستند. با جهت‌یابی نشان‌داده‌شده که این پالس‌های پرانرژی از شهر ریگا پایتخت یکی‌از جماهیرشوروی درکنار دریای بالتیک نشأت میگیرد. به عقیده شنوندگان دائمی امواج کوتاه(که در اروپا و آمریکا یک سرگرمی محسوب می‌شود) صدای خاص این امواج شبیه صدای کوبیدن پتک است. این اشخاص نام جالبی بر آن نهاده‌اند، دارکوب! فرکانس‌هایی که توسط ایستگاه‌های رسمی سخن‌پراکنی در طول امواج کوتاه مورداستفاده قرار دارند عموما در محدوده بین ۴.۵تا ۳۰مگاهرتز جای گرفته‌اند. اغلب ایستگاه‌ها در باندهایی بین دو محدوده مذکور به کار مشغولند که معمولا به وسیله طول موجشان معرفی می‌گردند. این طول موج‌ها معمولا عبارتند از ۱۱ ,۱۳ ,۱۶ ,۱۹ ,۲۵ ,۳۱ ,۴۱ ,۴۹ ,۶۰ متر. از سوی‌دیگر اغلب مشتاقان هواپیما و مخابرات رادیویی مربوطه، عمدتا از گام پایینی این امواج یعنی فرکانس‌های بین ۱.۶ و ۴.۴مگاهرتز استفاده به عمل می‌آورند. برای مخابرات آماتوری با مدولاسیون AM این محدوده هنوز پایین‌ترین باند مجاز به شمار می‌رود. آغاز داستان ما به اوایل سال 1976 برمی‌گردد، هنگامی که اولین تداخل سنگین و شدید در اروپا و آمریکای شمالی بروز کرد و باعث آشوب در طیف فرکانس از ۳ تا ۳۰مگاهرتز شد. در اغلب حالات آثار این تداخل فوق‌العاده عظیم بود بطوریکه مخابرات بین‌المللی در فرکانس‌های ذکرشده تحت‌الشعاع قرارگرفته و به کلی محو گردید. دوره‌های زمانی این آشوب رادیویی از چند دقیقه تا چندین ساعت متغیر بود. آنچه ذکر شد خیلی پیش‌از آنکه گروه‌های ردیاب کشورهای غربی موفق به کشف منشاء آن شوند اتفاق‌افتاد و هنگامی که اینان مبداء امواج را یافتند باران اعتراض بود که از سوی انگلستان، آمریکا، کانادا و چندین کشور دیگر بر مسکو باریدن گرفت. ابتدا چنین به‌نظر رسید که حرکت‌های دیپلماتیک اثری برجای گذارده است. سپس ناگهان به موازات پایان سال ۱۹۷۶ شوروی‌ها تصدیق کردند که راهبری تجربیاتی را به عهده داشته‌اند که سبب بروز چنان اختلالاتی شد. چنانچه انتظار مي‌رفت شوروي‌ها ماهيت آزمايشات خود را فاش نساختند، اما موافقت نمودند تا اينگونه مخابرات خود را در دوره‌هاي زماني كوتاه‌تری انجام‌دهند.
کنترل فکر؟
هرچه فرکانس یک موج رادیویی پایین‌تر باشد، طول موج آن بزرگتر است. براساس آزمایشات و تجربیات امواجی که با فرکانس برابر چند هرتز نوسان می‌کنند دارای طول موجی مشابه طول موج طبیعی سیاره زمین هستند. پس هرگاه موجی دقیقا برگرد زمین منطبق گردد، رزونانس یا تشدید فوق‌العاده عظیمی خواهد یافت و بنابراین قادر به پیمودن فواصل بسیار بعید می‌گردد. این پدیده را خاصیت تشدید شومن Schumann Resonance می‌خوانند و آن فرکانسی است که تحت آن سیاره زمین توسط انرژی الکتریکی تشدید می‌گردد. چندی پیش گزارش شده بود که شوروی‌ها سفارت آمریکا در مسکو را با امواج مایکروویو پرانرژی بمباران نموده بودند که درنتیجه افراد سفارت دچار بیماری شده و برخی نیز درگذشتند. کسانی می‌گفتند که هدف شوروی‌ها از این کار کنترل فکر افراد سفارت بوده‌است و حال نیز آیا تجربیات دارکوب مقدمه‌هایی بر چنین کنترلی نیست؟ در میان تمام احتمالات موجود، به علت خارج‌بودن اغلب ما ازدایره سیاست و اطلاعات دولتی، برای این احتمال پاسخ قانع‌کننده یا مبرهنی نداریم. اما فقط نکته‌هایی را خاطرنشان می‌سازیم و آن یکسان‌بودن محدوده فرکانسی امواج شومن و امواج مغز انسان است. ولی حتی این حقیقت نیز دلیل قاطعی بر اثبات کنترل فکر نیست و شاید به‌سادگی غذای فکر باشد!
دارکوب امروز
داركوب امروز هم به‌طور مقطع به پخش برنامه مشغول است. در طول اين ساليان مشخص شده كه هيچ الگوي معيني در اين مخابرات كه معمولا نيم ساعت به طول مي‌انجامد موجود نيست. در طول اين نيم ساعت‌ها فركانس آن تغيير مي‌يابد، شايد بدين‌منظور كه از بالاترين فركانس و كمترين طول موج استفاده به عمل آيد. اما حتي اين نظم نيز متضمن مقصودي نمي‌باشد. دارکوب معمولا از حدود فرکانس ۷مگاهرتز ظهور میکند و غالبا سبب ایجاد تداخل درباند ۴۰متر رادیوآماتوری می‌گردد. در عین حال و همچون گذشته صدای دارکوب را می‌توان در ۲۰مگاهرتز نیز شنید. بدون هیچ اغراق یا شبهه‌ای دارکوب پرقدرت‌ترین فرستنده سیاره ماست. تصور دانشمندان بر آن است که مجموعه‌ای از فرستنده‌ها دارکوب را می‌سازند که به‌طور متوسط هر یک ۵۰مگاوات انرژی رادیویی را درفضا پخش میکند. هریک از فرستنده‌های دارکوب این توان ثابت رادیویی را در باندی به پهنای ۲۰۰کیلوهرتز تولید می‌کنند. برای اینکه تجسمی از این ارقام داشته‌باشید فقط بیان این نکته کافیست که پرقدرت‌ترین ایستگاه رادیویی BBC دارای قدرت خروجی فلاکت باری معادل یک دویست و پنجاهم قدرت دارکوب یا به عبارت دیگر ۲۰۰کیلو وات است! بااستفاده‌از مدار میوتینگ muting می‌توان روی باند دارکوب کار مخابراتی انجام‌داد. بدین‌معنی‌که در فواصل ضربان‌های پرانرژی آن عمل ارسال و دریافت را به انجام رساند. اما متاسفانه در برابر این راه‌حل هوشمندانه مانع کوچکی وجود دارد. اگر دارکوب تصمیم بگیرد (که غالبا میگیرد) تا امواج خود را به‌صورت پیوسته منتشر کند، آن‌وقت مدار میوتینگ همان‌قدر برای بی‌سیم چی مفید است که یک اتومبیل خوب برای یک ماهی سفید! در این حالت تمامی مخابرات در باند مذکور بوسیله دارکوب جارو می‌شود.
تصورات ما
این به‌خوبی شناخته‌شده که شوروی‌ها و دوستانشان هرساله میلیون‌ها خرج می‌کنند تا صدای رادیوهای غربی از معرض افراد دور باشد. این نیز یک احتمال ممکن‌است که دارکوب بخشی از شبکه پارازیت آنها باشد. اما فکرش را بکنید که چنین کار عظیمی برای چنین مقصودی می‌تواند باشد؟ پس آیا موردمصرف مناسب دیگری برای این منبع پرقدرت انرژی رادیویی وجود دارد؟ اگر روزی سیاستمداران مجبور به فشاردادن دکمه آغاز جنگ شوند، باید به‌یاد‌داشته‌باشند که مخابرات رادیویی درطول یک جنگ اتمی به علت تشعشعات یونیزه‌کننده به‌کلی مغشوش می‌گردد. با دانستن اینکه انبوهی از موشک‌های هسته‌ای در زیر دریایی‌های اتمی نصب شده‌اند، یک کشور چگونه خواهد توانست با این ناوگان روز رستاخیز تماس حاصل‌کند؟ یک راه ممکن برای انجام آن ساختن فرستنده‌های رادیویی است که در فرکانس‌های خیلی پایین درحدود چند هرتز کار کنند. چنین فرکانس‌های کمی ثابت کرده‌اند که به‌طورکلی در مقابل تداخل ناشی از یونیزاسیون مقاوم و تاثیرناپذیرند و درعین حال قادربه رسیدن به زیردریایی‌هایی هستند که در اعماق اقیانوس جهانی مأمن گزیده‌اند. چندین‌ماه پیش ایالات‌متحده طرحی را پیشنهاد کرد که پروژه خونین Sanguine Project نامیده‌شده‌است. مضمون این پروژه ساختن آنتنی به‌طول یک میلیون متر است که آشکارا به‌منظور پشتیبانی مخابراتی اجرا می‌شود. گروهی را عقیده بر آن است که دارکوب نیز نمونه چنین پروژه‌هایی می‌باشد. وتنها استثنا در مقایسه با تجربیات شوروی‌ها نبودن این اثر مدولاسیون عجیب‌وغریب آن است، و بسیار کم فرکانس بودن پروژه آمریکایی‌ها. چنانکه می‌بینید باز هم به سر جای اولمان بازگشتیم، تفکر روی چیزهایی که نمی‌شناسیم. برخلاف آنچه بنظر مي‌رسد هنگامی که دارکوب فعالیت خود را قطع میکند، بی‌سیم‌چی‌های شوروی ظاهر می‌شوند. آنها از همکاران غربی خود از چگونگی دریافت صدای دارکوب سوال می‌کنند و نیز از جزییات زمان، فرکانس‌های دریافتی و شدت سیگنال آن و تقاضا می‌کنند که پاسخ‌ها به یک صندوق پستی در مسکو ارسال شوند. هنوز هم دو موضوع غیر عادی در داستان دارکوب وجود دارد. اول اینکه رادیوآماتورهای شوروی از فرستنده‌های بسیاردقیقی استفاده می‌کنند که قدرت پخش آنها باید ۱۰کیلووات باشد. درحالیکه در اکثر کشورها به رادیوآماتورها اجازه استفاده‌از فرستنده‌هایی قوی‌تر از ۴۰۰وات داده نمی‌شود. دوم اینکه آنان انگلیسی را به‌طور برجسته‌ای خوب حرف می‌زنند و با این وجود علاقه‌ای به صحبت‌های معمول بین رادیوآماتورها و گپ‌زدن‌های مخصوص آنان از خود نشان نمی‌دهند و پس‌از آنکه دریافتند که سیگنال‌های آنها چقدرخوب دریافت‌شده، خاموش می‌شوند و در پرده‌ای از ابهام ناپدید می‌گردند.
منبع: سیسوگ
