حدود ده سال پیش بود که قصد داشتم شرکت تولیدی خودم را تو حوزه تکنولوژی و محصولات الکترو نرم افزار با کمک دو تا از دوستانم بسازم, هر کدوم برای خودمون فلسفه و دیدگاهی برای شروع داشتیم ولی یک دیدگاهی که هممون داشتیم ( مثل کسایی که همیشه اول کار هستند) این بود که قرار بود یک امپراطوری بزرگ بسازیم و یک شرکت بزرگ و معروف ایجاد کنیم..
یادم میاد مهمترین موضوع اولیه ای که به ذهن ما رسید اینه که آیا میشه تو ایران اصلا شرکتی را تو این حوزه ها پیدا کرد که به جای خیلی مناسبی رسیده باشه؟
همه محصولاتش را استفاده کنند و یک تولید کننده معروف باشه و کلی هم پول پارو کنه ?
اون موقع شرکتهایی مثل اپل و … برای خیلی از ماها یه آرمان بود و البته هنوزم هست ..
راستش اون زمان یه سری اسمها میومد و میرفت ولی نتونستیم یه شرکتی با این مشخصات پیدا کنیم ( عدم تجربه , عدم شناخت بازار و …) همشون دلایلی بودند که اخرش به این نتیجه رسیدیم که نیست ( البته خیلی زود هم رسیدیم)
چندی پیش به لطف یکی از دوستان و اتفاقاتی که افتاد مقدر شد که از شرکتی به نام بیت پرداز بازدید کنیم !
البته شاید اسم بیت پرداز برای شما آشنا نباشه ولی فکر کنم اکثرا نام میکرولب را شنیده باشید بخصوص اگر دهه شصتی باشید و حتی اگر اسم اون را هم نشنیده باشید حتما یکی از استفاده کنندگان از محصولات این شرکت بوده اید.
شرکتی که تو زمینه ارائه تجهیزات صوتی فعال هست و کلی محصول در این زمینه از دهه شصت تا الان تولید کرده و روانه بازار کرده.
راستش من کارخانه های متفاوتی را دیدم و با کسب و کارهای مختلفی هم یه جوری مرتبط بودم ولی بعد از بازدید و صحبت با مدیران این مجموعه دقیقا یاد اون روزهای اول راه اندازی شرکت خودم افتادم و به این موضوع فکر میکردم که اگر قرار بود نامی را اون موقع بتونم ذکر کنم بیشک این شرکت میتونست میکرولب یا همون بیت پرداز باشه.
خب قراره من کمی از این شرکت , تولیداتشون و دلایل اینکه به نظرم یک شرکت متخصص و ویژه میتونه شمرده بشه بگم, و البته دلیل خود این موضوع هم بررسی دلایلی یک شرکت موفق تو حوزه تولیدات محصولات الکترونیکی هست و امید دادن به کلی مهندس الکترونیک و … که تولید در ایران هم میتونه فوق العاده پربازده و سود ده باشه.
این شرکت توسط اقای مهندس محمد حسین محبی تاسیس شده که متوجه شدم در ویدئویی با عنوان تجربه چین که قبلا در سایت منتشر کردیم ایشون در مورد برخی از کارها و فعالیتهایی که انجام داده اند صحبت کرده اند که فکر میکنم اون را هم مشاهده کنید خالی از لطف نباشه.
نکته جالب این کارخانه مدیریت کارخانه توسط فرزندان جوان و دهه شصتی و هفتادی این مدیر با تجربه هستند که به جرات میتونم بگم نحوه مدیریت اونها آنقدر ایده آل بوده که توانسته اند پدر را به بازنشستگی زودتر از موعد ترغیب کنند ?
این کارخانه از نظر تولید محصولات صوتی تونسته 80 درصد بازار ایران را پوشش بده که البته با توجه به رقبای سرسخت چینی و کلی شرکت بازرگانی و حتی تولید کننده باید ساختار طوری مدیریت بشه که این بازار حفظ و حتی پیشرفت کنه!
در بدو ورود با یک کارخانه بزرگ با چندین سوله و کلی کارگر مواجه میشید که خیلی شبیه کارخانه هایی هست که میشه تو یک شهرک صنعتی دید ولی وقتی وارد میشید برخی از تفاوتها را به وضوح میتونید لمس میکنید!
از دیگر زمینه های کاری اونها: مالتی مدیا، اتوماسیون صنعتی، سنسورهای صنعتی، پی ال سی، پاور وکیس، مونیتور و کیبورد… میباشد…
فکر کنم اکثر ماها از این بلندگوها استفاده کرده ایم ? من که اولین کامپیوتری که خریدم نمونه تخم مرغی با برند NEC بود و تازه موقع بازدید کارخانه بود که فهمیدم دنیا از چه قرار بوده ?
البته یه دو جین محصول دیگه هم داشتند که تصویر برخی از اونها در زیر قرار گرفته, البته محصولات حرفه ای فوق العاده زیادی هم دارند الان تولید میکنند که میتونید در وب سایت بیت پرداز مشاهده کنید.
صرفه جویی و استفاده بهینه از تمامی ظرفیت های کارخانه
لازم به ذکره که این کارخانه نیازی به صرفه جویی برای مدیریت مالی نداره (از نظر درامدزایی در حالت کاملا ایده ال به سر میبرد) ولی با این حال ساختار استفاده از منابع موجود در بهترین حالت ایجاد گردیده و بیشک یکی از رموز موفقیت این مجموعه میتونه همین نوع نگاه باشه
آقای مهندس صادق محبی مدیر کارخانه همون لحظه ورود قسمت نجاری کارخانه را نشون ما دادند و به یک تپه کوچیک از تکه های چوب اشاره کردند و با اعتماد به نفس خاص و تا حدی مغرورانه گفتند “این ضایعاتِ فقط یک هفته این کارگاه بزرگ نجاری هست!”
در وهله اول این جمله برای شخص من معنای خاصی نداشت ولی کم کم متوجه شدم کارگاهی که 24 ساعته مشغول به فعالیت هست و کلی ضایعات داره مطمئنا باید اتفاقات خاصی افتاده باشه که فقط یک تله کوچک چوب بشه ضایعات!
ایده های زیادی برای کم کردن این ضایعات وجود داشت, از طراحی های فوق العاده جهت کم کردن دورریز ها تا استفاده از ضایعات چوب که بصورت دایره ای در خروجی کار بوجود میومد و برای تولیدات ساعت دایره ای اون هم با ارزش افزوده بالاتر به فروش میرسید
یا استفاده از پتانسیل آشپزخانه جهت تامین کارخانه های اطراف و خب به تبع اون درامدزایی …
این قضیه صرفه جویی البته در برخی مواقع شبیه یه شاهکار بود مثلا نمونه ای پنل های سفیدرنگ را من دیدم که برخلاف بقیه که مشکی بود رنگ سفید میشد, که دلیل این بود که برخی موارد در خروجی دستگاه تزریق خروجی امکان داره رنگ مشیک یک دست در نیاد ما اون را مجدد رنگ سفید میزنیم و به عنوان محصول خاص با قیمت بالاتری هم میفروشیم ?
درک صحیح از نیازهای نیروهای موجود در کارخانه
اینکه یک نیروی کارگر و یا مهندس چه نیازهای مادی یا معنوی نیاز داره تا بتونه بهینه کار کنه یکی از مواردی بود که به نظرم به اون توجه میشد! از میزان کالری که نیاز هست یک کارگر مصرف کنه تا بتونه کارکرد مناسب داشته باشد و باید به اون در خود کارخانه ارائه بشه تا بحث های روانشناسی مثل ساختار نوردهی ساختمان و استفاده بهینه از بهترین المانهای نور دهی و تهویه…
برای نمونه در کارگاه نجاری که تنها واحد 24 ساعته کارخانه بود شما کوچترین آلودگی یا تکه چوب در کف سفید این کارگاه نمی تونستید مشاهده کنید که اون هم به لطف سیستم تهویه خاص و عالی اون جا بود.
استفاده از بهترین تکنولوژی های روز
ابزار باید همیشه بهترین های موجود در دنیا باشه!
این شعاری بود که مدیر کارخانه بارها تکرار میکردند و واقعا به اون عمل هم کرده بودند, از LED های خاص در نظر گرفته شده تا ابزارآلات استفاده شده از برترین برندهای جهانی مثل “ماکیتا” تنها قسمتی از تجهیزات گرانقیمت و البته با کارکرد طولانی مدت و فوق العاده ای بود که در این کارخانه استفاده شده بود, و البته تجهیزاتی مثل سیستم تهویه و …
مدیریت استفاده از پتانسیل های چین
یکی از مشکلاتی که به نظرم برخی از تولید کنندگان داخلی دارند اینه که به موضوع استفاده از منابع موجود در چین بصورت صفر و یک نگاه میکنند
مثلا اگر قرار باشه جنسی را تولید کنند سعی میکنند همه موارد را در ایران تولید کنند, از قالب گرفته تا کلیه فرایندهایی که باعث میشه اون محصول ایجاد بشه, ولی در این کارخانه بصورت منطقی به اون نگاه شده بود و سعی شده بود برخی از قسمتها در چین تولید و ایجاد بشه و قسمتهای خیلی زیادی هم در ایران که باعث شده بود ساختار به بهینه ترین روش ممکن کار کنه و بازدهی داشته باشه.
مدیریت واردات قطعات
مهمترین قسمت هر کارخانه ای فروش و مدیریت خرید قطعات و مواد اولیه هست که البته به دلیل پر اهمیت بودن اون, فرزند ارشد این خانواده مهندس سجاد محبی اون را به نحو احسن مدیریت مینمودند.
این مدیریت کامل از کارخانه تولید کننده در چین تا امور مهمی مثل ارسال, ترخیص کالا و … فعال بوده و هست, این نحوه مدیریت این امکان را میداد که در فاز اول زمان بندی دقیقی روی منابع ورودی داشته باشند و در فاز بعدی حتی از نظر قیمت و بهره وری هم صرفه جویی فوق العاده ای عاید مجموعه گردد و به موزات آن حتی خدمات انتقال کالا هم البته به دوستانشون داشته باشند.
کنترل مواد اولیه و زیرساخت های مورد نیاز در تولید محصول
بسیاری از ورودیها و مواد اولیه این کارخانه از بیرون از این کارخانه تهیه میشد, مثل کارتن , چوب و …. که اکثر این موارد هم در ایران تولید میشه.
به تجربه این موضوع برای اونها محرز گردیده بود در صورتی میتونند مواد اولیه با کیفیت مناسب و پایدار و همچنین با قیمت مناسب تهیه کنند که خود اونها در تولید اونها سهیم بشند, یک ایده فوق العاده و جسورانه که اجرایی هم شده بود و در تمامی کارخانه هایی که مواد اولیه اونها را تامین میکرده شریک شده بودند که باعث شده بود کیفیت و قیمت منابع اولیه همیشه تحت کنترل باشه!
رصد دقیق رقبا
این موضوع از جمله مواردی بود که با روایات متعددی هم همراه بود ?
رصد رقیبی که قصد داشته از چین با برند اونها محصولی را وارد کنه و تونسته بودند در ایران اون را کنترل کنند تا بازی کردن با قیمت های محصولات در برهه های مختلف زمانی!
خیلی از شرکتها بعد از مدتی بخصوص وقتی از نظر بازار و مالی به یه حد قانع کننده ای میرسند, موضوع رصد رقبا و مسائلی از این دست را خیلی جدی نمیگیرن که به نظر این موضوع جزء اولویتهای این مجموعه بوده و هست.
مشارکت همه در ایده پردازی از محصولات
تنوع محصول این شرکت فوق العادس, ولی چیزی که جالب بود من واحد طراحی مجزایی ندیدم!
خود مدیران و حتی کارگران میتونند ایده بدند و دقیقا همون ایده هاس که خروجی های فوق العاده ای ایجاد کرده که خیلی از اونها را در سایت هم میتونید مشاهده کنید.
عدم وجود ساختارهای اشراف گونه وتمرکز شدید بر روی کارکردها
جالبه با این همه منابع مالی مدیران این کارخانه از هر گونه ساختارهای زائد جلوگیری کرده اند, مثلا برای خود من موضوع جالب این بود که اونها آبدارچی نداشتند و مدیر کارخانه با افتخار میگفت من اگر مهمانی داشته باشم هیچ احترامی بالاتر از اون نیست که من چایی برای مهمانم بیارم و لزومی به چنین فردی اینجا نیست و البته با قهوه فوق العاده ای هم پذیرای ما بودند :-))
(البته وجود آبدارچی واقعا اشراف گرایانه نیست ولی این صرفا یک مثال بود از میزان حساسیت اونها بر روی چنین مسائلی)
اینکه دو تا آقازاده با سرمایه آنچنانی خودشون را درگیر تجملات روزمره نکنند و کنترل کارخانه و کلیه فرایندهای آن را با دقت و تمرکز بالا مدیریت کنند فاکتور مهمی در ثبات این کارخانه بوده و هست!
( البته شایدم حضور یک پدر مقتدر و مدیر باعث این موضوع شده باشه :-))
در آخر هم امید دارم این مجموعه همچنان در مسیر پیشرفت قرار داشته باشند و شاهد ایجاد و رشد مجموعه های اینچنینی در کشورمون باشیم.
در ویدئو زیر میتونید قسمتهایی از واحدهای متفاوت این کارخانه و عملکرد اونها را مشاهده نمایید.
منبع: سیسوگ
